W chwili śmierci, kiedy dusza opuszcza ciało,
zostawia je jak stary ubiór.
Zwraca ziemi to ciało, które było prochem.
I kształtuje ciało ze swego własnego dawnego światła.

Choćbyście byli wszyscy uwięzieni za zasłoną,
wyjdźcie zza tej zasłony.
Wszyscy jesteście książętami.
Najpierw przyszedłeś z nieba na ziemię,
na końcu wyruszysz z ziemi do nieba.
Nie żyj bez miłości, żebyś nie był martwy.
Umieraj w miłości, żeby pozostać żyjącym.

Djalal Al-din Rumi, "Idź, pij noc i dzień sorbet miłości"
cyt. za: Claire d’Hennezel, „W imieniu życia opowiedz mi o śmierci”
(Wydawnictwo Klucze, Gdańsk ok. 2008), s. 12-13

- podstrona w przygotowaniu -