MELODIA RACHMANINOWA

Nie opłakuj mnie.
Jestem tam, gdzie kończy się wszelki smutek.
Zapomnij o dręczących snach, o moich minionych cierpieniach.
Oby moje wspomnienie było bardziej promienne
niż pierwszy dzień wiosny.

Nie tęsknij za mną,
żadna rzeczywistość nas nie rozdziela.
Jestem, jak dawniej, blisko twej duszy.
Twoje strapienia wzruszają mnie jak kiedyś.

Żyj!
Masz obowiązek żyć!
A jeśli poczujesz, że odzyskujesz siłę,
źródło pociechy i pokoju, wtedy wiedz,
że to ja z innego świata,
odpowiadam na wołanie twej zbolałej duszy.

Cytat za: Claire d’Hennezel,
„W imieniu życia opowiedz mi o śmierci”
(Wydawnictwo Klucze, Gdańsk ok. 2008)

Tu będą słowa niosące otuchę.
Dział w przygotowaniu.
Tymczasem niech przemówią
słowa lubelskiej Poetki:

Irena Ciesielska-Piech
TĘSKNOTA DO KOŃCA ZOSTAJE

W życiu są rozstania, których nie ma
Ktoś odszedł, a obecność czujesz
Dialog prowadzisz
Echo odpowiada
Podróż daleka
Spieszysz na spotkanie
Postać w tłumie
Biegniesz
Zaglądasz niepewnie
Pardon
Pomyłka
Myślałam…
W życiu są rozstania, których nie ma
Tęsknota do końca zostaje

z tomu „Chabry. To Polska – Ojczyzna nasza”
Lublin 2010

Irena Ciesielska-Piech
INTERNET KOSMICZNY

Budzę się, serce młotem wali
Łopoce niczym ptak spłoszony
Idę pod górę z bagażem życia
Ty do mnie przychodzisz
O trzeciej nad ranem
Widzę Twoją postać
Na laseczce wspartą
Ból doskwiera?
Drogę kosmosu przemierzasz
W trosce o najbliższych
Dzieci dorosłe dla Ciebie dzieciaki
Jak przy kołysce czuwasz
Widzę Twoje oczy łzami wyprane
Ciekawość litery
Twarz blada obieg krwi wolniutki
Mamo z Tobą rozmawiam
O trzeciej nad ranem
Internet kosmiczny

z tomu „Chabry. To Polska – Ojczyzna nasza”
Lublin 2010